गाई मोकळ्या चरती गोकुळाच्या अंगणी,
कान्हा वंशी वाजवी रंगेल मोकळ्या राणी.

गोपिकांच्या हाकेवर दुधाचा दरवळतो सुवास,
लहानशा हातांनी कान्हा करी गमती खास.

मुरलीच्या सुरांत गोडवा, नजरेत खोडकर भाव,
गोपांच्या खेळात मिसळे नंदलाल नवचाव.

पायांवर घुंगरं वाजती, धुळीत उमटती ठसे,
गोकुळभर आनंद पसरे, हसरे गोड हसे.

कधी चोरून माखन खाई, कधी गाईना सांभाळी,
लहान बाळकृष्णाची लीलाच सर्वांहून न्यारी.

गवळणीतलं कृष्णाचं बालपण हे भक्तीचं आणि निरागसतेचं प्रतीक आहे. या खेळकर आठवणी आजही मनाला आनंद देतात.

ही कविता कृष्णाच्या बालपणातील गवळणांच्या गमतीजमतीवर आधारलेली आहे. गोपिकांच्या हाकांनी, वंशीच्या सुरांनी आणि गायींच्या सान्निध्याने सजलेलं ते निरागस वातावरण – भक्ती, आनंद आणि निसर्गाचं सुंदर मिश्रण यातून अनुभवता येतं.