संपत्ती असो वा दारिद्र्य – खरा ठेवा म्हणजे माणुसकी. धन नाही तरही जीवन सुंदर होतं, जर हृदय समृद्ध असेल तर.
सोन्याच्या महालातही रिकामेपण दाटतो,
झोपडीच्या कोपऱ्यात मात्र प्रेम फुलतं जातो.
पैशाच्या ओघात नाती हरवून जातात,
अश्रूंच्या सागरातही हास्य उमलतं दिसतं.
दारूच्या प्याल्यात श्रीमंतीचा अहंकार,
तांदळाच्या दाण्यातही शेतकऱ्याचा संसार.
रुपयांच्या ढिगाऱ्यात हृदय वाळून जातं,
गरिबीच्या सावलीतही समाधान सापडतं.
काचेच्या झुंबरात थंडपणा दाटतो,
मातीच्या दिव्यात मात्र उबदारपणा वाटतो
लेखीका : लक्ष्मी यादव समाजातील स्त्री-पुरुषांवरील दुहेरी निकष, शरीरावरून होणारी थट्टा आणि महिलांना सहन करावा लागणारा मानसिक त्रास यावर…
गाई मोकळ्या चरती गोकुळाच्या अंगणी,कान्हा वंशी वाजवी रंगेल मोकळ्या राणी. गोपिकांच्या हाकेवर दुधाचा दरवळतो सुवास,लहानशा हातांनी कान्हा करी…
ही कविता प्रेमाच्या गूढतेवर आधारलेली आहे. जणू सकाळच्या पहाटेचा प्रकाश जसा हळूहळू मनाला उजळतो, तसंच प्रेम देखील आयुष्याच्या…
चित्रपट पाहताना क्षणभरही तो केवळ पडद्यावर मर्यादित राहत नाही. Khalid Ka Shivaji हा पडद्यापलीकडचा प्रश्न आहे – “आपण…
हिन्दी
By
